Άρθρα - Θέσεις

ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Ένα απ’ τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει η σύγχρονη κοινωνία είναι αυτό των απορριμμάτων.
Παράγουμε και καταναλώνουμε όλο και περισσότερα εμπορεύματα, εξαντλώντας έτσι τ’ αποθέματα σε φυσικές πρώτες ύλες όπως πετρέλαιο, ξύλο, βωξίτη, σίδηρο κ.α. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα εμπορεύματα μόλις χρησιμοποιηθούν καταλήγουν στα σκουπίδια και μ’ αυτό τον τρόπο έχουμε χάσει όλη την ενέργεια και τις πρώτες ύλες που χρειάστηκαν για την παραγωγή τους.
Η ταφή τους στις χωματερές ή στους -κατ’ όνομα ΧΥΤΑ- δημιουργεί μία σειρά προβλημάτων όπως μόλυνση του υπεδάφους, του υδροφόρου ορίζοντα, έκλυση δηλητηριωδών ουσιών όπως μεθάνιο, διοξίνες κ.α.
Οι γιγάντωση των πόλεων δεν αφήνει χώρο για απόθεση των σκουπιδιών και οι σημερινές γενιές «πληρώνουν» την, χωρίς καμία περιβαλλοντική μελέτη και ενδιαφέρον για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, δημιουργία χώρων ταφής απορριμμάτων.
Ένας τρόπος που δοκιμάστηκε για την αντιμετώπιση της ασχήμιας του θεάματος των απορριμμάτων και των οσμών ήταν αυτή των επιχωματώσεων των χωματερών και το χτίσιμο κτισμάτων επάνω τους. Η δημιουργία όμως μεθανίου και η μετακίνησή του προς τα επάνω δημιούργησε φαινόμενα μετατόπισης των κτισμάτων αυτών.
Ένας άλλος τρόπος που δοκιμάστηκε για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η αποτέφρωση. Πολλές φορές προβάλλεται και το όφελος της παραγωγής ενέργειας και θέρμανσης απ’ την καύση. Κι αυτός ο τρόπος όμως έχει αρκετά προβλήματα. Με την καύση έχουμε μόλυνση της ατμόσφαιρας με καπνό που περιέχει τοξικές, καρκινογόνες ουσίες ακόμα κι αν παρθούν όλες οι απαραίτητες προφυλάξεις. Επίσης, έχουμε σαν κατάλοιπο της καύσης την στάχτη που κι αυτή κάπου θα πρέπει να την αφήσουμε.

Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, χρειάζεται η χάραξη μίας στρατηγικής που θ’ αντιμετωπίζει τα σκουπίδια σαν ένα πολύτιμο πόρο, που η σωστή αξιοποίησή του μπορεί να αποφέρει πολλαπλά οφέλη. Η στρατηγική αυτή προτείνει 3 λύσεις αντιμετώπισης του προβλήματος.

1.     Η πρόληψη. Αυτή είναι η καλύτερη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τα καλύτερα απόβλητα είναι αυτά που δεν έχουν παραχθεί. Με τον τρόπο αυτό, προλαμβάνουμε την παραγωγή αποβλήτων. Σιγά-σιγά αποκτά έδαφος στο σχεδιασμό για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Παραδείγματα εφαρμογής είναι η κομποστοποίηση, η αποφυγή εκτύπωσης αρχείων μας και η διατήρησή τους σε ηλεκτρονική μορφή κ.α.

2.     Επανάχρηση. Αυτή η λύση δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα είδη των αποβλήτων και δεν είναι άλλο από την επαναχρησιμοποίηση του υλικού. Με την επαναχρησιμοποίηση τ’ απόβλητα δεν απορρίπτονται αλλά επαναχρησιμοποιούνται, δίνοντάς μας έτσι εκτός από περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη λόγο της χρησιμοποίησης του υλικού από πολίτες που δεν έχουν αγοραστική δυνατότητα.

3.     Ανακύκλωση. Εδώ βρίσκεται το πιο ελπιδοφόρο μέσο αντιμετώπισης του προβλήματος μέχρι τώρα. Ανακύκλωση είναι η διαδικασία μέσα απ’ την οποία μπορούμε να πετύχουμε την επαναχρησιμοποίηση υλικών όπως το γυαλί, χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο, μέταλλο, πλαστικό, ξύλο, μπαταρίες, ηλεκτρικές & ηλεκτρονικές συσκευές, σκυρόδεμα μέχρι ολόκληρα άρματα μάχης, τραίνα & πλοία. Πολλές φορές το ανακυκλώσιμο υλικό έχει την ίδια μορφή, για παράδειγμα γυάλινες φιάλες μπορούν να γίνουν πάλι γυάλινες φιάλες και άλλες φορές διαφορετική. Σήμερα, οι επιχειρήσεις στην Ε.Ε. υποχρεούνται ν’ ανακυκλώνουν το 56% τουλάχιστον των συσκευασιών τους και μόνο στις ΗΠΑ η βιομηχανία της ανακύκλωσης απασχολεί 1,1 εκ. υπαλλήλους σε 5.600 επιχειρήσεις. Τα περισσότερα από τα σκουπίδια που παράγουμε ανακυκλώνονται. Με την ανακύκλωση κερδίζουμε περιορισμό στην παραγωγή πρώτων υλών και καθυστερούμε την εξάντληση πολύτιμων πόρων, περιορισμό στις εισαγωγές πρώτων υλών, λιγότερη ενέργεια για την παραγωγή υλικού, με τ’ ανάλογα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη. Για την επιτυχία της ανακύκλωσης χρειάζεται η ευθύνη του παραγωγού για το προϊόν που παράγει, η διαδικασία συλλογής, αποθήκευσης και επεξεργασίας του ανακυκλώσιμου υλικού και πάνω απ’ όλα, η συνείδηση του πολίτη για την διαλογή στην πηγή του ανακυκλώσιμου υλικού.

Αυτά τα 3 μαζί, μας δίνουν το τρίπτυχο της αντιμετώπισης του προβλήματος στο μέτρο του δυνατού πάντα: Reduce – Reuse – Recycle (Μείωση – Επαναχρησιμοποίηση – Ανακύκλωση).

Για να πετύχουμε μείωση θα πρέπει ν’ αποφύγουμε τις σπατάλες, την αγορά προϊόντων με πολλή συσκευασία. Για την επαναχρησιμοποίηση, δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε την επισκευή και την επιδιόρθωση αντί της απόρριψης, την δωρεά, να βρούμε νέα χρήση για ένα προϊόν πριν το πετάξουμε, την αγορά προϊόντων από ανακυκλωμένες πρώτες ύλες.

Με την ανακύκλωση ακολουθούμε τα διδάγματα της φύσης. Αν παρατηρήσουμε τι συμβαίνει στη φύση, θα δούμε πως αυτό που θεωρείται απόβλητο, αποτελεί χρήσιμη πρώτη ύλη για κάποιον οργανισμό και μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται επαναχρησιμοποίηση μη επιτρέποντας να πάει κάτι χαμένο. Τα οφέλη δεν είναι μόνο η μείωση των απορριμμάτων.
Εξοικονόμηση ενέργειας. Έχει υπολογιστεί πως με την ανακύκλωση και ανάλογα με το τι είδος χαρτιού ανακυκλώνουμε και τι είδος παράγουμε, χρειαζόμαστε από 23-77% λιγότερη ενέργεια. Για το δε αλουμίνιο, η μείωση της ενέργειας αγγίζει το 95%.
Εξοικονομούμε πρώτες ύλες έχοντας και οικονομικά οφέλη απ’ την μείωση των εισαγωγών των πρώτων υλών
Μειώνουμε τον όγκο των απορριμμάτων που καταλήγουν στις χωματερές

Εμείς, στην ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. “ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ”( κοιν.σ.επ ΑΝΑ.ΣΑ.)  θέλουμε να δώσουμε και κάποιες άλλες διαστάσεις.
Να “ενεργοποιήσουμε” τον πολίτη μέσα απ’ τη διαδικασία της διαλογής στην πηγή. Η διαλογή του ανακυκλώσιμου υλικού γίνεται απ’ τον ίδιο που παράγει τ’ απορρίμματα, στην “πηγή” που αυτά παράγονται, και έτσι είναι πιο εύκολη η αποκομιδή τους, η δεματοποίησή τους και προώθησή τους στα εργοστάσια επεξεργασίας. Αν οργανωθεί σωστά  ένα δίκτυο επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης, τότε μπορεί να φτάσουμε σε μεγάλα ποσοστά ανακύκλωσης 70%-80%.
Να συμβάλλουμε στην καλλιέργεια μιας οικολογικής κουλτούρας & συνείδησης μέσα απ’ την ενεργή συμμετοχή του πολίτη στη λειτουργία της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. σαν μέλος ή σαν εθελοντής.
Να δείξουμε πως υπάρχει και “άλλος δρόμος” οργάνωσης και λειτουργίας μίας κοινωνίας, αυτός των κοινωνικών συνεταιρισμών, μέσα απ’ τον οποίο μπορούμε εμείς να λειτουργήσουμε τέτοιες επιχειρήσεις, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και να ωφελείται το κοινωνικό σύνολο κοινωνικοποιώντας τα κέρδη αντί αυτά να “ιδιωτικοποιούνται”.
Οι πολίτες, όσο πιο ενεργοί και καλά πληροφορημένοι είναι, τόσο πιο αποτελεσματικοί υπερασπιστές του κοινωνικού συμφέροντος γίνονται.

Το τελευταίο διάστημα κερδίζει έδαφος ένα νέο σύστημα ανακύκλωσης που είναι η Διαλογή στη Πηγή, που απαιτεί ξεχωριστό κάδο ή άλλο μέσο για τη συλλογή κάθε τύπο υλικού. Αυτό σημαίνει ότι διαχωρίζουμε τα απορρίμματά μας στο σημείο παραγωγής τους.
Βασική προϋπόθεση για τη Διαλογή στη Πηγή είναι ο ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ για κάθε τύπο υλικού, δηλαδή η βιομηχανία που θα παραλάβει το ανακυκλώσιμο υλικό, θα το επεξεργαστεί & θα διαθέσει το παραγόμενο προϊόν στην αγορά. Επίσης, απαιτείται αυξημένη περιβαλλοντική συνείδηση των πολιτών με την εφαρμογή προγραμμάτων ενημέρωσης & ευαισθητοποίησης, ενώ απαραίτητη είναι η διαμόρφωση ειδικών προγραμμάτων ενημέρωσης σε σχολεία, συλλόγους, φορείς, ιδιώτες  για να επιτευχθεί και η δική τους συμμετοχή στην ανακύκλωση.
Από τη Διαλογή στη Πηγή, προκύπτουν σημαντικά οφέλη μεταξύ των οποίων:

•       Ανακυκλώσιμο υλικό υψηλής ποιότητας χωρίς προσμείξεις.
•       Μειώνεται το ποσοστό των απορριμμάτων που καταλήγουν σε ΧΥΤΑ.
•       Αυξάνεται το ποσοστό ανακύκλωσης για κάθε τύπο υλικού.
•      Οικονομικό όφελος για τον φορέα που υλοποιεί την ανακύκλωση (Δήμος, Εταιρεία    κλπ.) από την διάθεση του ανακυκλώσιμου υλικού στον αντίστοιχο αποδέκτη.

 Συνολικά, η Διαλογή στη Πηγή μειώνει το κόστος διαχείρισης απορριμμάτων για τους Δήμους, διότι μειώνει την ποσότητα απορριμμάτων που συλλέγετε & καταλήγει σε ΧΥΤΑ, εξοικονομώντας χρήματα τόσο στο κόστος συλλογής, όσο και στο κόστος διάθεσης των απορριμμάτων, ενώ προκύπτουν συνθήκες δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και προάγεται η περιβαλλοντική συνείδηση των κατοίκων που συμμετέχουν.

Eurostat: Στους ΧΥΤΑ το 81% των αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα.

Εξαιρετικά πίσω στο θέμα της ανακύκλωσης παραμένει η Ελλάδα, με το 81% των αστικών απορριμμάτων να καταλήγει στους ΧΥΤΑ. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία που έδωσε στις 26.03.2015 στη δημοσιότητα η Eurostat.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, στην Ε.Ε. το 2013 η παραγωγή αστικών αποβλήτων ανά άτομο μειώθηκε στα 481 κιλά το χρόνο, σε σχέση με 527 κιλά το 2002. Από αυτά, το 31% κατέληξε σε ΧΥΤΑ, το 28% ανακυκλώθηκε, το 26% αποτεφρώθηκε και το 15% κομποστοποιήθηκε. Το ποσοστό των αστικών αποβλήτων που ανακυκλώθηκαν ή κομποστοποιήθηκαν στην Ε.Ε. έχει αυξηθεί σταθερά, από 18% το 1995 στο 43% το 2013.
Τη μεγαλύτερη παραγωγή αστικών απορριμμάτων έχει η Δανία (με 747 κιλά ανά άτομο), ενώ ακολουθούν από απόσταση το Λουξεμβούργο, η Κύπρος και η Γερμανία με πάνω από 600 κιλά ανά άτομο. Στον αντίποδα, τη μικρότερη παραγωγή, κάτω από 300 κιλά ανά άτομο, είχαν η Ρουμανία, η Εσθονία και η Πολωνία, με τις Σλοβακία, Τσεχία και Λετονία να έπονται με λίγο πάνω από 300 κιλά ανά άτομο.
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των απορριμμάτων, το ένα τρίτο ή και ακόμη περισσότερο των απορριμμάτων ανακυκλώθηκε στη Σλοβενία (55%), τη Γερμανία (47%), το Βέλγιο και την Ιρλανδία (34% και στις δύο), καθώς και στη Σουηδία (33%). Ευρέως διαδεδομένη είναι η κομποστοποίηση στην Αυστρία (35%), την Ολλανδία (26%), το Βέλγιο (21%) και το Λουξεμβούργο (20%). Τουλάχιστον τα μισά αστικά απόβλητα αποτεφρώθηκαν το 2013 στην Εσθονία (64%), τη Δανία (54%) και την Σουηδία (50%), ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά απορριμμάτων που ενταφιάστηκαν σε ΧΥΤΑ καταγράφηκαν στη Ρουμανία (97%), τη Μάλτα (88%), την Κροατία (85%), τη Λετονία (83%) και την Ελλάδα (81%).
Το 2013, ανακύκλωση και κομποστοποίηση μαζί αντιπροσωπεύουν περίπου τα δύο τρίτα της διαχείρισης απορριμμάτων στη Γερμανία (65%) και περισσότερο από το μισό στη Σλοβενία (61%), την Αυστρία (59%) και το Βέλγιο (55%).
Σημειώνεται ότι η Eurostat ορίζει ως «αστικά απόβλητα» αυτά που δημιουργούν τα νοικοκυριά, αλλά και όσα παρόμοια απορρίμματα παράγονται από μικρές επιχειρήσεις ή δημόσιους φορείς.

ΕΟΑΝ

Η σημασία και τα οφέλη της ανακύκλωσης

Τα οφέλη της ανακύκλωσης, ή ευρύτερα, εναλλακτικής διαχείρισης, των αποβλήτων είναι γνωστά και πλήρως τεκμηριωμένα. Η ανακύκλωση συμβάλλει στη βιώσιμη ανάπτυξη από την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική πλευρά της. Αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διαχείριση των αποβλήτων διότι επιτυγχάνει οικονομικά οφέλη, συμβάλλει στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και διασφαλίζει κοινωνική ισότητα και θέσεις εργασίας.

Οικονομικά: Τα οφέλη αυτά εστιάζονται στην αξία των υλικών που ανακτώνται μέσω της ανακύκλωσης. Ο κύκλος εργασιών της ανακύκλωσης των πιο σημαντικών υλικών σχεδόν διπλασιάστηκε την περίοδο 2004-2008 στην Ευρωπαϊκή Ένωση (από 32,5δις € σε 60,5δις €) για να πέσει στα 37,2 δις €, το 2009, λόγω της οικονομικής ύφεσης, παραμένοντας όμως σε υψηλότερα επίπεδα από ότι πέντε χρόνια πριν. Η παραπάνω αξία υποεκτιμά την πραγματική οικονομική αξία της ανακύκλωσης καθώς δεν περιλαμβάνει δραστηριότητες που συνδέονται με την ανακύκλωση των πιο σημαντικών υλικών, ούτε όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά. Τη μεγαλύτερη αξία έχουν τα μέταλλα (σίδηρος, χάλυβας, αλουμίνιο και χαλκός) και ακολουθεί το χαρτί και το χαρτόνι.

Συνολικός κύκλος εργασιών ανακύκλωσης βασικών ανακυκλώσιμων υλικών στην Ε.Ε. το 2004 & 2006-2009 σε δις € και τρέχουσες τιμές

Πηγή: Eurostat, European Environmental Agency

Η αξία των εξαγωγών ανακυκλώσιμων υλικών παρουσιάζει αυξητική τάση, γεγονός που συνδέεται και με την ανάπτυξη των ασιατικών οικονομιών και ειδικότερα της Κίνας. Για ορισμένα ανακυκλώσιμα υλικά, όπως το χαρτί, το αλουμίνιο και ο χαλκός, η αξία των εξαγωγών είναι υψηλότερη τα τελευταία χρόνια από ότι πριν την οικονομική κρίση. Μεγαλύτερη είναι η επίδραση στις εξαγωγές των δευτερογενών μετάλλων όπου η άνοδος των διεθνών τιμών είχε ως αποτέλεσμα μέχρι και τον πενταπλασιασμό της αξίας των εξαγωγών τους μέσα σε μια δεκαετία (2000-2010).

Η ανακύκλωση αποτελεί ένα βασικό κλειδί για την επίτευξη της στρατηγικής της Ε.Ε. για μετάβαση σε μια οικονομία όπου αξιοποιεί αποδοτικότερα τους φυσικούς της πόρους. Ήδη τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι η ανακύκλωση καλύπτει την κατανάλωση χαρτιού και χαρτονιού κατά 41%, του σιδήρου και χάλυβα κατά 42%, του αλουμινίου κατά 10%, του γυαλιού κατά 14% και του πλαστικού κατά 2% (στοιχεία του 2006). Υπάρχει δυναμικό για ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των ανακυκλωμένων υλικών στην παραγωγή πρώτων υλών όπως για παράδειγμα στο πλαστικό, στο γυαλί και διάφορα επιμέρους μέταλλα. Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών είναι απαραίτητη για τη βελτίωση των ποσοστών ανακύκλωσης και δίνει ευκαιρίες για ανάπτυξη ερευνητικών και επαγγελματικών καινοτομιών.

Ένα κρίσιμο σημείο είναι η ανάκτηση των σπάνιων μετάλλων που είναι απαραίτητα για νέες τεχνολογίες όπως πχ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μέταλλα όπως το ίνδιο που χρησιμοποιείται στα φωτοβολταϊκά και στις επίπεδες οθόνες, το γερμάνιο που χρησιμοποιείται στις οπτικές ίνες, το γάλλιο για κυκλώματα κ.α., εισάγονται στην Ε.Ε. και οι ανάγκες της βιομηχανίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και πληροφορικής αυξάνονται ραγδαία.  Το πρώτο βήμα για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας είναι η αύξηση της ανακύκλωσης των αποβλήτων ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Τα απόβλητα αυτά αντιπροσωπεύουν ένα ρεύμα υψηλής αξίας, λόγω των σπάνιων μετάλλων που περιέχουν, όπου εκτιμάται ότι η αξία από τη διαχείρισή τους θα φτάσει τα 5,6δις € μέχρι το 2020.

Περιβαλλοντικά: Η ανεξέλεγκτη απόρριψη των αποβλήτων στο περιβάλλον εγκυμονεί πολλούς κινδύνους που πολλές φορές δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί. Απόβλητα όπως οι μπαταρίες και τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη περιέχουν επικίνδυνες ουσίες όπως μόλυβδο, υδράργυρο, κάδμιο κλπ που η διάχυσή τους στο περιβάλλον έχει επιπτώσεις στο έδαφος, το νερό, τους οργανισμούς, ακόμη και στον άνθρωπο. Ειδικά τα απόβλητα λιπαντικών ελαίων θεωρούνται επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία. Το πλαστικό χρειάζεται αιώνες για να αποδομηθεί και η παρουσία του μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο σε υδρόβιους και άλλους οργανισμούς. Η απόρριψη του γυαλιού σε χωματερές κοντά σε δασικές εκτάσεις προκαλεί συχνά πυρκαγιές.

Η διαχείριση των αποβλήτων συνδέεται άμεσα με την κλιματική αλλαγή με πολλούς τρόπους. Τα απόβλητα που αντί να ανακυκλώνονται καταλήγουν σε ΧΥΤΑ, κατά την αποσύνθεσή τους εκπέμπουν μεθάνιο, ένα αέριο του θερμοκηπίου 25 φορές ισχυρότερο από το διοξείδιο του άνθρακα. Επιπλέον η ανακύκλωση υλικών αντί της παραγωγής τους από πρώτες ύλες απαιτεί λιγότερη ενέργεια και επομένως εκπέμπονται και μικρότερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) στην ατμόσφαιρα. Για την Ε.Ε. έρευνα της Ökopol υπολογίζει την εξοικονόμηση αερίων του θερμοκηπίου από την τρέχουσα ανακύκλωση των αστικών στερεών αποβλήτων σε 160εκ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα, που αντιστοιχεί στην συνολική ποσότητα που παράγουν ολόκληρη η Ελλάδα και η Φιλανδία μαζί. Στις ΗΠΑ, η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας (EPA) έχει υπολογίσει ότι η απόρριψη 100 τόνων χαρτιού γραφείου παράγει 62 τόνους CO₂  ενώ η ανακύκλωση 50 τόνων από το ίδιο χαρτί έχει το αντίστροφο αποτέλεσμα και απορροφά 3 τόνους CO₂. Η εκτίμηση αυτή βασίζεται στην ανάλυση του κύκλου ζωής όπου η ανακύκλωση γλυτώνει την κοπή δέντρων που με τη σειρά τους συγκομίζουν διοξείδιο του άνθρακα.

Επίδραση διαχείρισης χαρτιού ως προς την παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου εκφρασμένα σε μετρικούς τόνους ισοδύναμου διοξειδίου του άνθρακα    

Πηγή: Environmental Protection Agency

Κοινωνικά: Η ανακύκλωση συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Οι εργασίες της συλλογής, διαλογής, επεξεργασίας, αποσυναρμολόγησης κλπ απασχολούν περισσότερους εργαζόμενους από ότι η ταφή των αποβλήτων. Ανάλογα με το υλικό και τη χώρα, υπολογίζεται ότι η ανακύκλωση της ίδιας ποσότητας αποβλήτων δημιουργεί 6 έως 10 φορές περισσότερες θέσεις εργασίας από ότι η ταφή ή το κάψιμο. Στην Ε.Ε. έχει εκτιμηθεί ότι οι εργαζόμενοι στην ανακύκλωση αυξήθηκαν από 230.000 το 2000, σε 512.000 το 2008, μια αύξηση 10,57% ετησίως. Η αύξηση αυτή ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη στον κλάδο της οικο-βιομηχανίας μετά τον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ειδικότερα για την Ελλάδα υπολογίζεται ότι η ανακύκλωση συνεισφέρει σε περίπου 3.600 θέσεις πλήρους απασχόλησης.

Ένα επιπλέον όφελος αφορά τη αποτροπή ρεύματος αποβλήτων στους ΧΥΤΑ. Ειδικά η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα κορεσμού στους υφιστάμενους χώρους υγειονομικής ταφής και κοινωνική ένταση σε κάθε σχεδιασμό και χωροθέτηση νέων ΧΥΤΑ. Η ανακύκλωση αυξάνει το χρόνο ζωής των υφιστάμενων ΧΥΤΑ και μοιράζει το κόστος διαλογής των αποβλήτων ισόποσα σε όλους τους κατοίκους.

Στοιχεία: EEA Report No 8/2011, EPA Climate Change and Waste, Ökopol – Climate Protection Potentials of EU Recycling Targets, European Commision - Waste